1-1-2017 Dagboek
Ik zou niet weten waar
ik moet beginnen met schrijven. Er heerst een chaos in mijn hooft. Mijn gehele
leef omgeving is een grote chaos. Ik zou niet weten waar ik beginnen moet met
vertellen. Er is zoveel hectiek rond om mij. In mijn hooft kom ik er echt niet
uit.
Blog.
Ik heb een paar
daagjes niks geĆ¼pload op mijn blog. Ik ben wel druk met schrijven maar ik
schrijf alles in word. In word hou ik mijn dagboek bij. Ik ben van mezelf heel
erg chaotisch in mijn hooft op dit moment. Alles gaat door elkaar heen waardoor
ik van hak op de tak spring met schrijven. Het is nu 01:24 en ik kan niet
slapen. Dus wil ik alles wat nu rond draait in mijn hooft op papier zetten ik
heb de onderwerpen waar over ik wil schrijven naast mij op papier gezet zodat
ik onderwerp voor onderwerp kan behandelen.
Ptss.
Het gaat op dit
moment niet zo goed met mijn ptss. Al zoon 3 a 4 dagen niet. Ik woon op een
woongroep en die heeft besloten om 5 daklozen jongeren in hui te plaatsen. Ik
kwam net van mijn werk thuis toen ik het hoorde dat ik binnen 2 uur 5 daklozen mogelijk voor me neus kan
verwachten. Ik schrok me dood. Ik wist ook even niet waar ik het zoeken moest.
Ik heb ptss en ben juist angstig voor mannen. Dan hoort de zorginstelling ook
een beetje met mij mee te denken en me iets de tijd gunnen om mij er geestelijk
op voor te kunnen berijden. Ik heb de eerste nacht samen met mijn vriend
(inmiddels aanstaande man) bij de nachtwacht op kantoor gezeten. In huis voelde
ik me gewoon niet meer veilig. Ik heb toen met de grote baas contact proberen
te zoeken op whatsapp maar kreeg een flut antwoord terug. Nou ja voor mij was
het flut want ik kan er niks mee, ik had er geen boodschap aan, ik voelde me er
niet mee gehoord of begrepen. Ik heb toen een begeleider geappt die me
eigenlijk ook zou begeleiden maar die leest wel en antwoord niet. Voel ik me
nog steeds niet gehoord. Ik voel me dan gewoon in de steek gelaten. Juist bij
de zorginstelling zoek ik mijn veiligheid en vertrouwen. Maar ze laten mij
vallen als een baksteen. En geven mij het gevoel dat ze compleet schijt aan mij
hebben. Ik slaap niet meer. Soms pak ik samen met mijn vriend ’s middags 1 a 3
uurtjes slaap.
Vanmorgen had ik een
huis genoot bij ons op de kamer. Die helemaal overstuur was door zijn vriendin.
Een grote drama en een klets verhaal van Maastricht tot Groningen. Ik heb hem
ton met respect op gevangen ondanks dat hij en mijn vriend redelijk wat woorden
wisselingen hebben gehad. Ik heb zijn verhaal aangehoord, de leiding had geen
boodschappen voor hun gedaan dus heb ik hem ook nog eten en drinken gegeven, ik
heb hem sigaretten toe gedaan en heeft hij de hele ochtend tot begin middag met
mijn telefoon zijn vriendin kunnen proberen te bereiken. En afgelopen avond
stond hij helemaal schreeuwend en dreigend in de keuken tegen over zijn
vriendin. En was aan het duwen en trekken met haar. We stonden het eerst in de
gaten te houden en gaf me vriend al een paar waarschuwingen dat hij van mij
niks mocht doen. Omdat ik mijn huisgenoot al had geholpen en hij was in de
ochtend al agressief met spullen aan het gooien. Toen had ik de nachtwacht nog
opgebeld met de vraagt wat moet ik hier nou mee? Er zou leiding komen (die niet
is gekomen). Ik weet al hoe dat gaat mijn vriend heeft een kort lontje en als
hij gaat, gaat hij er ook goed voor. Uit eindelijk is mijn vriend tussen huis
genoot en vriendin in gaan staan, hij heeft letterlijk onze huisgenoot van zijn
vriendin af moeten trekken. Toen mijn vriend tussen hun was ingesprongen kwam
de nachtwacht er eindelijk aan. Ik stond er tussen mijn adrenaline pompte
waardoor mijn lichaam begin te shaken. Eerst was ik bang voor mijn agressieve
huisgenoot. Hoe hij aan het schreeuwen was en de lossen handjes die hij had.
Toen kreeg ik een gevoel dat je kunt vergelijken als je stoned bent. Mijn adrenaline
pompte omhoog. Ik koos ervoor dat ik er niet tussen wou springen omdat ik
mezelf ken. Dan word het zwart voor mijn ogen en wordt ik de reden dat mijn
huisgenoot ptss oploopt. Die vriendin vroeg mijn vriend om hulp ik zei nog nee.
Het duurde even en mijn vriend sprong er tussen. Waardoor mijn huisgenoot mijn
vriend begon te drijven ik maak je af blabla. De nachtwacht loste het verder op
en ik trok mijn vriend naar buiten. Was ook wel nodig voor mij en voor mijn
vriend.
Mijn huisgenoot is
een stumpertje eerste klas niet alleen om hoe hij met zijn vriendin om gaat. Niet
alleen om hoe respectvol hij terug is. Hij denkt dat hij het mannetje is. Mijn
vriend en ik waren van mening laat hem dat maar denken. We laten hem lekker in
de waan rond lopen. Gaat hij te ver krijgt hij een stoot. Hij is van mening wat
wij bang voor hem zijn. prima onderschat ons maar, waar hij denkt heel stoer en
sterk te zijn is zijn zwakte waardoor hij niet ziet aan komen dat als je deze
opgefokte kanarie in het nauw drijft en bang maakt, dat deze kanarie hele gekke
sprongen gaat maken.
Wanneer ik bang ben,
ben ik gewoon op mijn hoede oplettend en doe ik er alles aan om mij in te
houden en herhaal ik praktisch de hele tijd in mijn hoofd “alles is oke, het
verleden is geweest, er gebeurt mij nu niks”. Ik ga bij mezelf na waarvoor ik
bang ben. En voor elke scenario waarvoor ik bang ben wat er zou kunnen gebeuren
maak ik maatregelen voor. Zoals dat ik overal in mijn kamer messen heb
verstopt. Zelfs nog in de bank. Wat mijn broer mij heeft geflikt mg mij nooit
nog eens gebeuren en ik kan op de zorginstelling waar ik nu zit niet bouwen. Ze
laten mij steeds vallen wanneer ik ze nodig heb. Dat vertrouwen hebben ze bij
mij beschadigt. Wanneer ik bang ben en mijn adrenaline pompt omhoog. Komen er overleving
instinct naar boven, trek ik de beschermings muren omhoog, en vertrouw ik enkel
op mijn eigen instinkt. Met als voorbeeld mijn huis genoot. Hij liep
uiteindelijk van het terrein af en ik heb alleen maar ik kon mijn ogen niet
weghouden van de ingang van de tuin. Ik moest weten wanneer hij er was. Hij
vormt een bedreiging tegen mijn veiligheid. Het enige wat in mijn hoofd dan
omgaat is hoe ik hem moet uitschakelen. Als eerst had ik maar drie woorden in mijn hoofd rond spoken “zijn
naam, steken en rennen” Ik voelde mij al niet meer veilig in huis nu al
helemaal niet meer. Mijn oren zijn continue gespitst, ik hoor elk piepje en
kraakje in huis. Ik controleer om de zoveel minuten of de deur wel goed op slot
zit. Ik heb alle messen geslepen. Ik durf niet meer de kamer uit alleen. Ik ben
bang in het donker dus slapen ’s avonds word hem al helemaal niet. Ik heb veel
moeite met mijn adem Halling onder controle te krijgen. Beelden van mijn eigen
trauma flitsen me steeds voor bij. Mijn lichaam gaat het uiten in elke voor van
lichamelijke klachten. Ik kan overigens niet stoppen met staren naar de deur klinkt.
Daar zit mijn grootste angst. Dat die open kan gaan en er een gestoorde
mafklapper er staat. Je kan niemand vertrouwen. Ik kon mijn bloed eigen broer
niet eens vertrouwen. Waarom dan wel huisgenoten?
Huisgenoot.
Om even af te ronden
van mijn huisgenoot. Ik heb mijn vriend mede gedeeld. Dat ik mijn huisgenoot op
eis. Niemand komt aan hem behalve ik en al ik klaar met hem ben mag hij opnieuw
gaan nadenken wie bang voor wie is? Met dan stomme wijf der bij want ik pak ze
alle bij. Ten eerste ik heb de hele ochtend al in jullie drama geholpen. Mijn
vriend heeft al meer als genoeg aan zichzelf. Jullie gaan hem niet belasten met
jullie drama en hem het risico op problemen met de zorginstelling laten lopen.
De hele ochtend begin middag lopen bekvechten over de telefoon de rest van de
middag en begin avond gezellig bij elkaar op de kamer zitten en daarna weer
ruzie. Maak een keuze val mij of mijn vriend er niet mee lastig. Dat domme
mokkel weet donders goed hoe haar vriend is. Ga mijn vriend niet om hulp vragen
omdat je zelf zo stom bent om hem zo uit de tent te lokken en daarna zielig te
willen gaan doen. Ze roept het zelf op der af. Alle klappen die ik van mijn ex
heb gehad. Ik heb geen enkele keer om hulp gevraagd aan iemand. Ik heb ze
ontvangen als een man. Ik ben een vrouw maar de klappen die ik onterecht kreeg
(omdat ik de benen niet wou spreiden wanneer hij wou) heb ik ontvangen als een
man. In het begin vroeg ik hem om te stoppen. Later lachte ik hem uit bij elke
klap die hij me gaf. De wonden van mijn verleden doen meer zeer. En als je weet
dat je vriend zo is dan snap ik niet dat zij de keus maakt om de rest van de
middag gezellig op zijn kamer te zitten, want ow wat houden we veel van elkaar,
en daarna hulp gaan vragen omdat je vriend niet spoort. Dan neem je toch een
vriendin, broer, moeder, vader of iemand anders mee om je spullen op te halen
en vervolgens bij hem weg te blijven. Ik weiger toetestaan dat mijn vriend haar
puinhoop moet oplossen.
Maar wat mijn
huisgenoot betreft, hij heeft morgen feest. Wie is hij om mijn vriend te bedreigen.
Hij stelt niks voor en je fauwt hem zo dubbel. Familie is belangrijk en mijn
vriend is mijn familie. Daarbij zie ik hem door zijn agressieve houding als een
bedreiging voor mijn veiligheid. Dus gaat er enkel nog in mijn hooft om hoe ik
hem moet uitschakelen. Ik was ook zeker van plan om hem morgen elke dreigement
naar mijn vriend terug de mond in te slaan. En dan ben ik nog lang niet met hem
klaar druk hem de keel nog bij dicht. Wat zijn vriendin betreft. Dat vieze
spelletje wat zij wilt spelen, om mijn vriend om hulp te vragen, zij krijgt van
mij een waarschuwing dat ze niet eens meer bang hoeft te zijn voor haar vriend
maar veel banger voor mij mag zijn, met der fake drama. Als er nou echt iets
aan de hand was had ik echt wel ingegrepen en toegestaan dat mijn vriend mag
ingrijpen. Maar dit is enkel aandacht trekkerij. Ze is niet bang ik ken der
familie wel en ze word goed genoeg in bescherming genomen door haar familie. En
ze weet hoe haar vriend is en ze komt elke keer weer bij hem terug uit vrije
wil.
Als het aan mij ligt
vloeit er morgen bloed. Ik bescherm mensen om wie ik geef tot op het bod. En
ben ik net een dwaze wilde stier. Maar na een goed gesprek met mijn vriend en
een belofte rijker. Moet ik het slimmer en beschaafder en mondeling oplossen.
Verbaal ben ik toch sterk zat heb de mond vaak genoeg te los zitten.
Werk.
Zelf heb ik ook geen
werk meer. Dit brengt ook veel onrust bij mij. Ik had een goeie baan. 36 uur
contract met mogelijkheid voor een opleiding. Het was voor mij dat ik even
opgelucht adem kon halen. De toekomst vind ik heel eng. Omdat ik er gen controle
op heb. Ik weet niet wat me te wachten staat. Zelf heb je natuurlijk we veel
invloed op je toekomst. Maar dat kleine beetje wat ik niet heb maakt me heel
bang en onzeker. Ik was zo blij met mijn
baan en ging er ook echt voor. Alleen had mijn baas vanaf het eerste moment de
pik op mij. Ik ben iemand die veel uit zichzelf doet. Telkens als ik eigen indicatief
toonde werd dat afgekraakt door mijn baas. Waardoor ik besloot alles te vragen
aan mijn baas. Met als gevolg de opmerking die zij maakte dat ze moe van me
werd. Door mijn slaap gebrek en mijn woon situatie zat ik al wat minder in mijn
vel. Al bij al heeft dat als gevolg voor ontslag gezorgd. Willen mij vriend en
ik op onszelf dan zullen we toch allebei moeten werken. Ik ben gestopt met de
kappersopleiding. En ook niet naar school te krijgen. Ik ben angstig op school
omdat ik geen overzicht heb. Ik wil graag een thuis studie doen. Maar dan zal
ik toch moeten werken omdat te financieren. Ik vind het over het al gemeen heel
moeilijk om met bazen te moeten werken. Ik ben heel sociaal en respect vol
altijd alleen bazen willen altijd uit de hoogte doen. Met als gevolg dat ik ze
duidelijk wil maken dat ik echt niet tegen ze op ga kijken. Je blijft gelijk
waardig een baas heeft personeel nodig en personeel een baas. Het blijft een
cirkeltje. En je moet ook gewoon respectvol met elkaar omgaan. Ik ben er achter
gekomen dat ik het best wel leuk vind om in een winkel te werken. En ik wil
eigenlijk eigen ondernemer worden. Maar dan moet ik wel diploma’s halen en een
spaarpotje maken en door middel met een baantje sparen. Dus loop ik steeds klem
in mezelf.
Mijn vriend.
Mijn vriend heeft
mede avond voor uit en nieuw een aanzoek gedaan. En ik heb natuurlijk met ja
geantwoord. Vandaag vroeg hij me nog een keer. Dit keer nuchter. En hij wilt me
nog een keer vragen voor de ogen van anderen. Ik ben jong, maar zeker van mijn
zaak. Alles gaat goed het is alleen de chaos bij hem die we nog in rechte banen
moeten lijden. Zijn bewind loopt alles behalve op rolletjes. Volgende week
heeft hij een rechtszaak. Dat is ook maar afwachten hoe dat eindigt. En moet
hij nog een ouderschap plan maken met zijn ex. Als we die 3 dingen op de rit
hebben en ik weer werk o naar school ga. Kunnen we weer opgelucht adem halen.
We zijn nog niet op papier verlooft of etc, maar wel op facebook. Er is gewoon
veel chaos en eerst moeten we die puin ruimen voordat ik het huwelijksbootje in
stap. Instappen doe ik sowieso maar eerst de noodzakelijke dingen regelen. En
dan het huwelijk. Ik mag toch hopelijk van uit gaan dat het huwelijksbootje wel
blijft drijven. Het zijn vooral mooie vooruitzichten. We weten toch wel dat het
goed zit. We vinden heel veel steun bij elkaar, we delen alles, we wonen zolang
dat we elkaar kennen al samen. We krijgen het maar niet voor elkaar om een
mening verschil te krijgen en we behoeden elkaar voor onze eigen valkuilen.
Maar het aller belangrijkste zijn we stront verliefd op elkaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten