zondag 1 januari 2017

1-1-2017 Dagboek

Ik zou niet weten waar ik moet beginnen met schrijven. Er heerst een chaos in mijn hooft. Mijn gehele leef omgeving is een grote chaos. Ik zou niet weten waar ik beginnen moet met vertellen. Er is zoveel hectiek rond om mij. In mijn hooft kom ik er echt niet uit.

Blog.

Ik heb een paar daagjes niks geĆ¼pload op mijn blog. Ik ben wel druk met schrijven maar ik schrijf alles in word. In word hou ik mijn dagboek bij. Ik ben van mezelf heel erg chaotisch in mijn hooft op dit moment. Alles gaat door elkaar heen waardoor ik van hak op de tak spring met schrijven. Het is nu 01:24 en ik kan niet slapen. Dus wil ik alles wat nu rond draait in mijn hooft op papier zetten ik heb de onderwerpen waar over ik wil schrijven naast mij op papier gezet zodat ik onderwerp voor onderwerp kan behandelen.

Ptss.  

Het gaat op dit moment niet zo goed met mijn ptss. Al zoon 3 a 4 dagen niet. Ik woon op een woongroep en die heeft besloten om 5 daklozen jongeren in hui te plaatsen. Ik kwam net van mijn werk thuis toen ik het hoorde dat ik binnen  2 uur 5 daklozen mogelijk voor me neus kan verwachten. Ik schrok me dood. Ik wist ook even niet waar ik het zoeken moest. Ik heb ptss en ben juist angstig voor mannen. Dan hoort de zorginstelling ook een beetje met mij mee te denken en me iets de tijd gunnen om mij er geestelijk op voor te kunnen berijden. Ik heb de eerste nacht samen met mijn vriend (inmiddels aanstaande man) bij de nachtwacht op kantoor gezeten. In huis voelde ik me gewoon niet meer veilig. Ik heb toen met de grote baas contact proberen te zoeken op whatsapp maar kreeg een flut antwoord terug. Nou ja voor mij was het flut want ik kan er niks mee, ik had er geen boodschap aan, ik voelde me er niet mee gehoord of begrepen. Ik heb toen een begeleider geappt die me eigenlijk ook zou begeleiden maar die leest wel en antwoord niet. Voel ik me nog steeds niet gehoord. Ik voel me dan gewoon in de steek gelaten. Juist bij de zorginstelling zoek ik mijn veiligheid en vertrouwen. Maar ze laten mij vallen als een baksteen. En geven mij het gevoel dat ze compleet schijt aan mij hebben. Ik slaap niet meer. Soms pak ik samen met mijn vriend ’s middags 1 a 3 uurtjes slaap.


Vanmorgen had ik een huis genoot bij ons op de kamer. Die helemaal overstuur was door zijn vriendin. Een grote drama en een klets verhaal van Maastricht tot Groningen. Ik heb hem ton met respect op gevangen ondanks dat hij en mijn vriend redelijk wat woorden wisselingen hebben gehad. Ik heb zijn verhaal aangehoord, de leiding had geen boodschappen voor hun gedaan dus heb ik hem ook nog eten en drinken gegeven, ik heb hem sigaretten toe gedaan en heeft hij de hele ochtend tot begin middag met mijn telefoon zijn vriendin kunnen proberen te bereiken. En afgelopen avond stond hij helemaal schreeuwend en dreigend in de keuken tegen over zijn vriendin. En was aan het duwen en trekken met haar. We stonden het eerst in de gaten te houden en gaf me vriend al een paar waarschuwingen dat hij van mij niks mocht doen. Omdat ik mijn huisgenoot al had geholpen en hij was in de ochtend al agressief met spullen aan het gooien. Toen had ik de nachtwacht nog opgebeld met de vraagt wat moet ik hier nou mee? Er zou leiding komen (die niet is gekomen). Ik weet al hoe dat gaat mijn vriend heeft een kort lontje en als hij gaat, gaat hij er ook goed voor. Uit eindelijk is mijn vriend tussen huis genoot en vriendin in gaan staan, hij heeft letterlijk onze huisgenoot van zijn vriendin af moeten trekken. Toen mijn vriend tussen hun was ingesprongen kwam de nachtwacht er eindelijk aan. Ik stond er tussen mijn adrenaline pompte waardoor mijn lichaam begin te shaken. Eerst was ik bang voor mijn agressieve huisgenoot. Hoe hij aan het schreeuwen was en de lossen handjes die hij had. Toen kreeg ik een gevoel dat je kunt vergelijken als je stoned bent. Mijn adrenaline pompte omhoog. Ik koos ervoor dat ik er niet tussen wou springen omdat ik mezelf ken. Dan word het zwart voor mijn ogen en wordt ik de reden dat mijn huisgenoot ptss oploopt. Die vriendin vroeg mijn vriend om hulp ik zei nog nee. Het duurde even en mijn vriend sprong er tussen. Waardoor mijn huisgenoot mijn vriend begon te drijven ik maak je af blabla. De nachtwacht loste het verder op en ik trok mijn vriend naar buiten. Was ook wel nodig voor mij en voor mijn vriend.

Mijn huisgenoot is een stumpertje eerste klas niet alleen om hoe hij met zijn vriendin om gaat. Niet alleen om hoe respectvol hij terug is. Hij denkt dat hij het mannetje is. Mijn vriend en ik waren van mening laat hem dat maar denken. We laten hem lekker in de waan rond lopen. Gaat hij te ver krijgt hij een stoot. Hij is van mening wat wij bang voor hem zijn. prima onderschat ons maar, waar hij denkt heel stoer en sterk te zijn is zijn zwakte waardoor hij niet ziet aan komen dat als je deze opgefokte kanarie in het nauw drijft en bang maakt, dat deze kanarie hele gekke sprongen gaat maken.
Wanneer ik bang ben, ben ik gewoon op mijn hoede oplettend en doe ik er alles aan om mij in te houden en herhaal ik praktisch de hele tijd in mijn hoofd “alles is oke, het verleden is geweest, er gebeurt mij nu niks”. Ik ga bij mezelf na waarvoor ik bang ben. En voor elke scenario waarvoor ik bang ben wat er zou kunnen gebeuren maak ik maatregelen voor. Zoals dat ik overal in mijn kamer messen heb verstopt. Zelfs nog in de bank. Wat mijn broer mij heeft geflikt mg mij nooit nog eens gebeuren en ik kan op de zorginstelling waar ik nu zit niet bouwen. Ze laten mij steeds vallen wanneer ik ze nodig heb. Dat vertrouwen hebben ze bij mij beschadigt. Wanneer ik bang ben en mijn adrenaline pompt omhoog. Komen er overleving instinct naar boven, trek ik de beschermings muren omhoog, en vertrouw ik enkel op mijn eigen instinkt. Met als voorbeeld mijn huis genoot. Hij liep uiteindelijk van het terrein af en ik heb alleen maar ik kon mijn ogen niet weghouden van de ingang van de tuin. Ik moest weten wanneer hij er was. Hij vormt een bedreiging tegen mijn veiligheid. Het enige wat in mijn hoofd dan omgaat is hoe ik hem moet uitschakelen. Als eerst had ik maar  drie woorden in mijn hoofd rond spoken “zijn naam, steken en rennen” Ik voelde mij al niet meer veilig in huis nu al helemaal niet meer. Mijn oren zijn continue gespitst, ik hoor elk piepje en kraakje in huis. Ik controleer om de zoveel minuten of de deur wel goed op slot zit. Ik heb alle messen geslepen. Ik durf niet meer de kamer uit alleen. Ik ben bang in het donker dus slapen ’s avonds word hem al helemaal niet. Ik heb veel moeite met mijn adem Halling onder controle te krijgen. Beelden van mijn eigen trauma flitsen me steeds voor bij. Mijn lichaam gaat het uiten in elke voor van lichamelijke klachten. Ik kan overigens niet stoppen met staren naar de deur klinkt. Daar zit mijn grootste angst. Dat die open kan gaan en er een gestoorde mafklapper er staat. Je kan niemand vertrouwen. Ik kon mijn bloed eigen broer niet eens vertrouwen. Waarom dan wel huisgenoten?

Huisgenoot.

Om even af te ronden van mijn huisgenoot. Ik heb mijn vriend mede gedeeld. Dat ik mijn huisgenoot op eis. Niemand komt aan hem behalve ik en al ik klaar met hem ben mag hij opnieuw gaan nadenken wie bang voor wie is? Met dan stomme wijf der bij want ik pak ze alle bij. Ten eerste ik heb de hele ochtend al in jullie drama geholpen. Mijn vriend heeft al meer als genoeg aan zichzelf. Jullie gaan hem niet belasten met jullie drama en hem het risico op problemen met de zorginstelling laten lopen. De hele ochtend begin middag lopen bekvechten over de telefoon de rest van de middag en begin avond gezellig bij elkaar op de kamer zitten en daarna weer ruzie. Maak een keuze val mij of mijn vriend er niet mee lastig. Dat domme mokkel weet donders goed hoe haar vriend is. Ga mijn vriend niet om hulp vragen omdat je zelf zo stom bent om hem zo uit de tent te lokken en daarna zielig te willen gaan doen. Ze roept het zelf op der af. Alle klappen die ik van mijn ex heb gehad. Ik heb geen enkele keer om hulp gevraagd aan iemand. Ik heb ze ontvangen als een man. Ik ben een vrouw maar de klappen die ik onterecht kreeg (omdat ik de benen niet wou spreiden wanneer hij wou) heb ik ontvangen als een man. In het begin vroeg ik hem om te stoppen. Later lachte ik hem uit bij elke klap die hij me gaf. De wonden van mijn verleden doen meer zeer. En als je weet dat je vriend zo is dan snap ik niet dat zij de keus maakt om de rest van de middag gezellig op zijn kamer te zitten, want ow wat houden we veel van elkaar, en daarna hulp gaan vragen omdat je vriend niet spoort. Dan neem je toch een vriendin, broer, moeder, vader of iemand anders mee om je spullen op te halen en vervolgens bij hem weg te blijven. Ik weiger toetestaan dat mijn vriend haar puinhoop moet oplossen.
Maar wat mijn huisgenoot betreft, hij heeft morgen feest. Wie is hij om mijn vriend te bedreigen. Hij stelt niks voor en je fauwt hem zo dubbel. Familie is belangrijk en mijn vriend is mijn familie. Daarbij zie ik hem door zijn agressieve houding als een bedreiging voor mijn veiligheid. Dus gaat er enkel nog in mijn hooft om hoe ik hem moet uitschakelen. Ik was ook zeker van plan om hem morgen elke dreigement naar mijn vriend terug de mond in te slaan. En dan ben ik nog lang niet met hem klaar druk hem de keel nog bij dicht. Wat zijn vriendin betreft. Dat vieze spelletje wat zij wilt spelen, om mijn vriend om hulp te vragen, zij krijgt van mij een waarschuwing dat ze niet eens meer bang hoeft te zijn voor haar vriend maar veel banger voor mij mag zijn, met der fake drama. Als er nou echt iets aan de hand was had ik echt wel ingegrepen en toegestaan dat mijn vriend mag ingrijpen. Maar dit is enkel aandacht trekkerij. Ze is niet bang ik ken der familie wel en ze word goed genoeg in bescherming genomen door haar familie. En ze weet hoe haar vriend is en ze komt elke keer weer bij hem terug uit vrije wil.

Als het aan mij ligt vloeit er morgen bloed. Ik bescherm mensen om wie ik geef tot op het bod. En ben ik net een dwaze wilde stier. Maar na een goed gesprek met mijn vriend en een belofte rijker. Moet ik het slimmer en beschaafder en mondeling oplossen. Verbaal ben ik toch sterk zat heb de mond vaak genoeg te los zitten.

Werk.

Zelf heb ik ook geen werk meer. Dit brengt ook veel onrust bij mij. Ik had een goeie baan. 36 uur contract met mogelijkheid voor een opleiding. Het was voor mij dat ik even opgelucht adem kon halen. De toekomst vind ik heel eng. Omdat ik er gen controle op heb. Ik weet niet wat me te wachten staat. Zelf heb je natuurlijk we veel invloed op je toekomst. Maar dat kleine beetje wat ik niet heb maakt me heel bang en onzeker.  Ik was zo blij met mijn baan en ging er ook echt voor. Alleen had mijn baas vanaf het eerste moment de pik op mij. Ik ben iemand die veel uit zichzelf doet. Telkens als ik eigen indicatief toonde werd dat afgekraakt door mijn baas. Waardoor ik besloot alles te vragen aan mijn baas. Met als gevolg de opmerking die zij maakte dat ze moe van me werd. Door mijn slaap gebrek en mijn woon situatie zat ik al wat minder in mijn vel. Al bij al heeft dat als gevolg voor ontslag gezorgd. Willen mij vriend en ik op onszelf dan zullen we toch allebei moeten werken. Ik ben gestopt met de kappersopleiding. En ook niet naar school te krijgen. Ik ben angstig op school omdat ik geen overzicht heb. Ik wil graag een thuis studie doen. Maar dan zal ik toch moeten werken omdat te financieren. Ik vind het over het al gemeen heel moeilijk om met bazen te moeten werken. Ik ben heel sociaal en respect vol altijd alleen bazen willen altijd uit de hoogte doen. Met als gevolg dat ik ze duidelijk wil maken dat ik echt niet tegen ze op ga kijken. Je blijft gelijk waardig een baas heeft personeel nodig en personeel een baas. Het blijft een cirkeltje. En je moet ook gewoon respectvol met elkaar omgaan. Ik ben er achter gekomen dat ik het best wel leuk vind om in een winkel te werken. En ik wil eigenlijk eigen ondernemer worden. Maar dan moet ik wel diploma’s halen en een spaarpotje maken en door middel met een baantje sparen. Dus loop ik steeds klem in mezelf.

Mijn vriend.


Mijn vriend heeft mede avond voor uit en nieuw een aanzoek gedaan. En ik heb natuurlijk met ja geantwoord. Vandaag vroeg hij me nog een keer. Dit keer nuchter. En hij wilt me nog een keer vragen voor de ogen van anderen. Ik ben jong, maar zeker van mijn zaak. Alles gaat goed het is alleen de chaos bij hem die we nog in rechte banen moeten lijden. Zijn bewind loopt alles behalve op rolletjes. Volgende week heeft hij een rechtszaak. Dat is ook maar afwachten hoe dat eindigt. En moet hij nog een ouderschap plan maken met zijn ex. Als we die 3 dingen op de rit hebben en ik weer werk o naar school ga. Kunnen we weer opgelucht adem halen. We zijn nog niet op papier verlooft of etc, maar wel op facebook. Er is gewoon veel chaos en eerst moeten we die puin ruimen voordat ik het huwelijksbootje in stap. Instappen doe ik sowieso maar eerst de noodzakelijke dingen regelen. En dan het huwelijk. Ik mag toch hopelijk van uit gaan dat het huwelijksbootje wel blijft drijven. Het zijn vooral mooie vooruitzichten. We weten toch wel dat het goed zit. We vinden heel veel steun bij elkaar, we delen alles, we wonen zolang dat we elkaar kennen al samen. We krijgen het maar niet voor elkaar om een mening verschil te krijgen en we behoeden elkaar voor onze eigen valkuilen. Maar het aller belangrijkste zijn we stront verliefd op elkaar. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten