Wie ben ik?
Ik ben een vrouw van
17 jaar oud. Ik wil nog niet teveel onthullen over mezelf. Met de billen bloot
gaan om op internet open boek te stellen is al heel spannend voor me. Als mij
dat goed bevalt wil ik er nog eens over denken om een gezicht bekent te maken.
Ik ben op zeer jonge leeftijd door veel gebeurtenissen is gegaan. Ik ben van
diep in de put heel langzaam omhoog geklommen en bij elke stap een stuk sterker
geworden. Mijn leven kent bijna alleen maar tegen slagen. Ik heb van jongs af
aan geleerd om altijd op mijn hoeden te moeten wezen. Dat je altijd de kat uit
de boom moet kijken. Dat sprookjes niks meer dan leugens zijn.
Waarom kies ik hier
voor?
Dit heeft al ruim
3 jaar in mijn hoofd gezeten om een blog te maken. Ik heb er alleen de tijd
nodig gehad om over een stuk schaamte heen te stappen. Om mezelf te accepteren
zoals ik ben. Hoe kunnen anderen mij accepteren zoals ik ben als ik het zelf
niet eens kon. Het was mijn doel om dit te bereiken. Vandaag kwam er hulp uit
een onverwachte hoek, die mij hielp een blog te maken. Ik neem nu een hele
grootte stap voor mezelf. Om stukje bij beetje steeds meer bloot te gaan geven
over mijn levens verhaal. Ik wil niet mijn verhaal openbare voor medelijden of om zielig gevonden te worden. Ik wil
niet de indruk geven van “kijk eens hoeveel ellende ik heb mee gemaakt” ik wil
dat mensen zien wat je met pure wilskracht kan bereiken. Hoe sterk je geest kan
zijn. het punt is wie ik ben is voor mezelf ook nog groten deels onduidelijk.
Ik ken mijn naam en ik weet hoe ik eruit zie. Maar de inhoud van mezelf wil ik
nog ontdekken. Ik ben vaak het pad kwijt geweest. Of hoe ik het beter kan
verwoorden, ik ben paar keer gewisseld van de paden die ik wou bewandelen. Ik
heb verschillende wegen bewandelt en sommige ook niet afgewandeld omdat ik
halverwege merkte "dit is niet mijn pad." Ik koos vroeger voor dit pad en ben een
paar keer afgehaakt omdat ik mezelf tegen kwam. Dat beangstigden mij. Ik
vluchtte weg voor mijn angst omdat dat het makkelijkste was. Ook al koos ik
elke keer toen om een ander pad te bewandelen kwam ik wel steeds uit op dit
pad. Het pad van schrijven. Daarom besloot ik om het dit keer goed aan te
pakken en door die angsten heen te bijten. Ik weet dat ik koppig ben. En soms
heel naïef.
Goed gedaan knap van je dat je het gedaan heb en dat je het durfde gewoon zo door gaan wij zijn trots op je
BeantwoordenVerwijderen